Sevilmek OSHO
Bir çocuk doğduğunda, hisseden bir varlıktır. Bazı şeyleri hisseder; henüz düşü-nen bir varlık değildir. Doğadaki doğal olan herhangi bir şey gibi doğaldır; tıpkı bir ağaç ya da hayvan gibi.
Fakat onu biçimlendirmeye, işlemeye başlarız. Duygularını bastırmak zorundadır; çünkü duygularını bastırmadıkça, sürekli sıkıntı çeker. Ağlamak istediğinde ağlayamaz, çünkü anne babası onu onaylamaz. Ayıplanacak, kıymeti bilinmeyecek, sevilmeyecek. Olduğu gibi kabul edilmez. Belirli bir ideolojiye, ideallere uygun davranmak zorundadır; ancao zaman sevilir.
Mevcut doğal haliyle sevgi görmez. Ancak belirli kurallara uyarsa sevilebilir. Bu kurallar dayatılır; doğal değildir. Doğal varoluş bastırılmaya başlar ve doğal olmayan, gerçekdışı ona dayatılır. Bu gerçekdışı zihnindir ve bir an gelir; bölünme, köprüleri yıkabilecek kadar artar.
Gerçek doğanın geçmişte yada şimdi ne olduğunu unutmaya devam edersin. Sen sahte bir yüzsündür; özgün yüz kaybolmuştur. Özgün olanı hissetmeye korkarsın, çünkü onu his- settiğin an tüm toplumu karşına alırsın. Böylece kendin de gerçek doğanın karşısında yer alırsın.
Bu, son derece nevrotik (doğal hayattan bir hayli uzaklaşmış modern bireyin, hayatını sürdürebilmek için edinmek zorunda kaldığı bir takım takıntı ve saplantılar içeren kişiliğine verilen isim) bir durum yaratır. Ne istediğini bilmezsin; kendi gerçek, asıl ihti- yaçlarını bilmezsin. Sonra da insan sahici olmayan ihtiyaçları için çabalar, çünkü yalnızca hisseden kalp sana sezgi, yön sağlar Gerçek ihtiyacın nedir? O bastırıldığında, sembolik ihtiyaçlar yaratırsın.
Örneğin, yedikçe yersin, gövdeni yiyecekle doldurursun ve asla doy- gunluk hissetmeyebilirsin. İhtiyaç duyduğun şey sevgidir, yiyecek değil. Fakat yiyecek ve sevgi derinden ilişkilidir. Bu yüzden, sevgi ihtiyacı hissedilmediğinde yada bastırıldığında, sahte bir yemek ihtiyacı doğar. Yemek yemeyi de sürdürebilirsin. Bu ihtiyaç sahte oldu- ğundan, asla giderilemez. Sahte ihtiyaçlarla yaşıyoruz; hiç giderilmemelerinin nedeni budur.
Sevilmek istersin; bu, temel, doğal bir ihtiyaçtır. Fakat yanlış bir boyuta yöneltilebilir; örneğin, sevgi, sevilme ihtiyacının, başkalarının ilgisini üzerine çekmeye çalıştığında, sahte bir ihtiyaç olduğu hissedilebilir. Diğer insanların sana ilgi göstermesini istersin. Siyasi bir lider olabilirsin; büyük kalabalıklar sana ilgi gösterir; fakat gerçek temel ihtiyacın sevilmektir. Bütün dünya sana ilgi gösterse bile, bu temel ihtiyaç giderilemeyebilir. Bu temel ihtiyacı seni seven tek bir insan bile, sevgisi nedeniyle, sana ilgi göstererek giderebilir. Birini sevdiğinde, ona ilgi gösterirsin. İlgi ve sevgi derinden ilişkilidir. Sevgi ihtiyacını bastırırsan, sembolik bir ihtiyaca dönüşür; diğer insanların ilgisine ihtiyaç duyarsın. Bunu elde edebilirsin, ama o zaman da tatmin olmazsın. İhtiyaç sahtedir; temel, doğal ihtiyaçtan ayrıdır. Kişilikteki bu ayrılma nevrozdur(gerçek benlik ile ideal benlik arasındaki çatışmadan oluşur)..
OSHO – Sevilmek
Felsefe Kulübü
