Bağlama tarihi 2000 yıl öncesine dayanmaktadır. Orta Asya müzik geleneğinde önemli yeri olan telli sazlar grubundandır. Bu müzik aletinin atası ise kopuz adı verilen çalgıdır.
Bağlama üç ana bölümden oluşmaktadır. Bu bölümler tekne, göğüs ve sap olarak adlandırılırlar. Bağlama Türk Halk Müziğindeki en temel enstrümanlardan birisidir. İlk önce Orta Asyada benimsenmiş daha sonra ise Anadolu ve Rumelide benimsenmiştir.
Yörelere göre bağlama çalım teknikleri farklılıklar arz edebilir. Bağlama dört ana düzende çalınır. Bunlar misket, müstezar, bağlama ve bozuk düzendir.
Hüdayda ve bozlak düzeni gibi alt düzenlerde bulunmaktadır. Halk müziğinin en temel telli çalgılarından birisidir. Anadoluya özgü bir enstrümandır. Ama bugün Orta Asya ülkelerinde ve Balkanlara kadar uzanan birçok ülkede çalınan bir müzik aletidir.
Rivayetlere göre Asyanın bozkırlarına giden bir yiğit bir at tabakası görür ve atın kuyruk tellerinden bir kısmının atın tabakasına dolandığını ve rüzgarda sesler çıkardığını farkeder, daha sonra bu teli eline alır ve vurarak sesler çıkartmaya başlar.
Saz diğer bir rivayete göre de Dede Korkut la özleşmiştir. Dede Korkutun zamanında şairlerin meydanlarda atışırken ve edebiyat ürünlerini ortaya koyarken kopuz ile eşlik etmeleri gözlenmiştir.
Bağlama Nedir – Bağlama Hakkında – Bağlama’ nın Tarihçesi
